bir gün mutlaka

• senaryosunu yılmaz güney'in yazdığı, bilge olgaç'ın yönettiği politik film.
  
  --- spoiler ---
  bir sahnede bülent karaoğlan ecevit'i meydanlarda geniş bir kitleye seslenirken görürüz. bu sahnenin bir benzerini cüneyt arkın'ın oynadığı cemil isimli polisiye filmde müşahede etmek mümkündür -ki her iki film de 1975 yılında çekilmiştir. yılmaz güney'in karaoğlan'ı desteklemesinin arkaplanı o dönemde hapishanede yazdığı siyasi yazılara bakılarak da saptanabilir. hatta bu yazılarından biri "seçimlerde neden chp'yi desteklemeliyiz?" başlığını taşır. nedir bu karaoğlan sevdası? konjonktür açısından bakıldığında daha iyi bir alternatifin olmaması mı bunun nedeni, yoksa radikal solun bir diğer öngörüsüzlüğü mü? yoksa karaoğlan'ın meydanlarda dillendirdiği sosyal devlet şiarına uygun politik çerçeve mi? ne bir gün mutlaka ne de cemil filmleri bu sorulara herhangi bir yanıt vermez, veremez.
  
  anti-emperyalist karakterdeki bir gün mutlaka kapitalizm eleştirisi, sınıf çelişkisi, politik dolaplar, öğrenci hareketleri, sınıf bilinci, sağ-sol çatışması, devrimci aydınlanma, asalak burjuva sınıfının pragmatist vasıfları, varoşlar ve yoksulluk gibi birçok mühim hadiseye parmak basmasına karşılık ajitatif bir yapıt olmaktan kurtulamaz. gene de dönemin yeşilçam'ını erotik filmler ile arabesk yapımlar işgal ederken bu tarz cesur bir yapıtın çekilebilmiş olması dahi kendi başına önemli bir kriterdir filmi izlemek için.
  --- spoiler ---
  
  ayrıca filmdeki türküyü zülfü livaneli seslendirmiştir, fakat jenerikte ismi ömer divaneli olarak geçer. kesinlikle yaratıcı bir isim. bilindiği gibi livaneli yol filminde de sebastian argol takma ismini kullanmıştı.