bir gün mutlaka

• tamamı şu şekilde olan bir ataol behramoğlu şiiri:
  
  bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
  yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu
  yaz
  kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telaş
  gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
  düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
  bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! ey kaz kafalılar! ey sadrazam!
  sevgilim on sekizinde bir kız, yürüyoruz bulvarda, sandviç yiyoruz, dünyadan konuşuyoruz
  çiçekler açıyor durmadan, savaşlar oluyor, her şey nasıl bitebilir bir bombayla, nasıl kazanabilir o kirli adamlar
  uzun uzun düşünüyor, sularla yıkıyorum yüzümü, temiz bir gömlek giyiyorum
  bitecek bir gün bu zulüm, bitecek bu hân-ı yağma
  ama yorgunum şimdi, çok sigara içiyorum, sırtımda kirli bir pardesü
  kalorifer dumanları çıkıyor göğe, cebimde vietnamca şiir kitapları
  dünyanın öbür ucundaki dostları düşünüyorum, öbür ucundaki ırmakları
  bir kız sessizce ölüyor, sessizce ölüyor orda
  köprülerden geçiyorum, karanlık yağmurlu bir gün, yürüyorum istasyona
  bu evler hüzünlendiriyor beni, bu derme çatma dünya
  insanlar, motor sesleri, sis, akıp giden su
  ne yapsam... ne yapsam... her yerde bir hüzün tortusu
  alnımı soğuk bir demire dayıyorum, o eski günler geliyor aklıma
  ben de çocuktum, sevgililerim olacaktı elbette
  sinema dönüşlerini düşünüyorum, annemi, her şey nasıl ölebilir, nasıl unutulur insan
  ey gök! senin altında sessizce yatardım, ey pırıl pırıl tarlalar
  ne yapsam... ne yapsam... dekart okuyorum sonradan...
  sakallarım uzuyor, ben bu kızı seviyorum, ufak bir yürüyüş çankaya'ya
  bir pazar, güneşli bir pazar, nasıl coşuyor yüreğim, nasıl karışıyorum insanlara
  bir çocuk bakıyor pencereden hülyalı kocaman gözlü nefis bir çocuk
  lermontov'un çocukluk fotoğraflarına benzeyen kardeşi bakıyor sonra
  ben şiir yazıyorum daktiloda, gazeteleri merak ediyorum, kuş sesleri geliyor kulağıma
  ben mütevazi bir şairim, sevgilim, her şey coşkulandırıyor beni
  sanki ağlayacak ne var bakarken bir halk adamına
  bakıyorum adamın kulaklarına, boynuna, gözlerine, kaşlarına, yüzünün oynamasına
  ey halk diyorum, ey çocuk, derken bende bir ağlama
  ilençliyorum bütün bireyci şairleri, hale gidiyorum portakal almaya
  ilençliyorum o laf kalabaklıklarını, kurumuş yürekleri, bireyin kurtuluşunu filan
  ilençliyorum o kitap kurtlarını, bağışlıyorum sonradan
  uzun kış gecelerinden sonra kim bilir nasıl olur her şey
  uzun kış gecelerinden sonra, masallarda anlatılan
  durup durup bunları düşünüyorum, bir sevinci bir hüzün izliyor
  arkadan
  yüreğim ipe sapa gelmez bir bahar göğü, türkçe bir yürek kısaca
  beklemek usandırıyor, telaşlı telaşlı bir şeyler anlatıyorum sağda solda
  bir otobüse biniyorum, inceliyorum bir böceği tutarak kanatlarından merakla
  yürürdüm eskiden baharda, o yıkıntıların ve çayırların olduğu alanlara
  aklıma şiiri gelirdi o yaşlı amerikalının, sonbaharı anlatan şiiri
  çayırlar vardı o şiirde, baharı anımsatan ne de olsa
  böylece yeniden hazırlanıyorum bir coşkuya, yeniden sokaklara fırlamaya
  kendimi atmak için bir uçurumdan balıklama
  büyük ve mavi bir şey izlenimi var bende, gördüğüm filmlerden mi ne
  bir şapka, telaşlı bir gök, sıcak yapay bir dünya
  anlat anlat bitmiyor, bitmiyor bendeki daüssıla
  bütün sevgilerimi harcayabilirim bir çırpıda, yağmurlu o yollar geliyor aklıma
  benzin kokuları, ıslak direkler, babamın esmer bir somun gibi tombul ve sıcak elleri
  uyurdum. bir de bakmışsın yeni bir film sinemada, şehirde yeni
  bir kız, kahvede yeni bir garson
  o üzgün ve sabahlıklı dururdu balkonda...
  şimdi ne var hüzünlenecek burda, nedir bu çatlatan yüreğimi bu
  telaş
  sanki yarın ölecek gibiyim, birazdan polisler gelecek ya da
  gelip alacaklar kitaplarımı, daktilomu, bu şiiri, sevgilimin fotoğrafını
  duvarda
  soracaklar babanın adı ne, nerde doğdun, teşrif eder misiniz karakola
  dünyanın öbür ucundaki dostları düşünüyorum, öbür ucundaki ırmakları
  bir kız sessizce ölüyor, sessizce vietnam' da
  ağlayarak bir yürek resmi çiziyorum havaya
  uyanıyorum ağlayarak, bir gün mutlaka yeneceğiz!
  bir gün mutlaka yeneceğiz, ey ithalatçılar, ihracatçılar, ey
  şeyhülislam!
  bir gün mutlaka yeneceğiz! bir gün mutlaka yeneceğiz! bunu söyleyeceğiz bin defa!
  sonra bin defa daha, sonra bin defa daha, çoğaltacağız marşlarla
  ben ve sevgilim ve arkadaşlar yürüyeceğiz bulvarda
  yürüyeceğiz yeniden yaratılmanın coşkusuyla
  yürüyeceğiz çoğala çoğala...