cumalıkızık
-
şirince gibi hayal kırıklığı yaşadığım bir diğer yer. hediyelik eşya pazarına dönmüş sokakların bir ruhu olabilir mi? üstelik tezgahların tümü aynı fabrikasyon şeyleri satıyor. 100 tane aynı şeyi satan dükkanın arasından yürüyüp etrafı görmeye çalışıyorsunuz. birkaç sokak dışında yerel dokuyu hissetmek zor.
dönüştüğü bu hal o yerin dokusuna, mimarisine, doğasına hakaret resmen.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap