şaşıfelek çıkmazı

• mahinur ergun'un basyapiti, turk tv tarihinin yuz aki. ona bu olumlu ozellikleri kazandiran 2 ana etmen var. ben de bunlari kendimce sizlerle paylasmak istiyorum. bastan belirtmek gerekirse senaryo yazimi konusunda herhangi bir egitimim ve profesyonel tecrubem yok. ahkam kesmis biri gibi gozukmek istemem.
  
  a) zekice kurgulanmis senaryo
  b)kadin-erkek iliskileri ve cinsellik uzerine zamaninin otesindeki sahne ve konular
  
  a) zekice kurgulanmis senaryo: dizi, cikmaz bi sokagin kosesinde bulunan ve kapi onunde yasayan (yiyen, icen, bagrisan bi evi merkeze alarak olaylarin ve diyaloglarin rahatca akip gecmesi icin cok musait bi fiziki plato olusturmus. senaristi ovmeye buradan baslayabiliriz.
  
  dizi, bir kadinin kaleminden ciktigini buram buram haykiriyor. dizideki ana konu da bir kadinin icindeki gelgitler. bu gelgitler, aysel ve inci isimli iki ayri karakterin arkadasligiyla metaforlastirilmis. aysel ve inci aslinda tek bir kadinin iki farkli yuzu. bu iki kadin esasinda birbirinden 180 derece zit karakterler degil. aysel de inci de mutlu olmak isteyen sekuler ve iki bekar ve cocuklu kadin. bir tanesinin ayagi hep gaza basmak isterken (id), digeri arabayi surekli bir sekilde kontrol mekanizmasiyla kullanmak istiyor (ego, super ego degil; bu yuzden de aradaki kontrast 180 derece degil). aslinda ikincisi, yani inci, garanticiligi ve ihtiyatliligi fena halde on plana cikan turk kadinin iyi bir yansimasi. bu metaforik anlatimla mahinur ergun dahice bi kurguya girismis.
  
  diziye tempo ve dinamizm muthis sekilde kazandirilmis. izleyici hic dusmuyor. (sonlara dogru tempo dusmesi yasaniyor ama normal) yuksek temponun en onemli nedeni, hemen her karakterin bir baskasiyla yasadigi catismalar. birkaci:
  -aysel-inci
  -cesur-feruh
  -kiz kardesler (isimleri unuttum)
  -saadet-murat
  -ali riza-selcuk yontem'in oynadigi adam
  
  bu resimden feruh'u cikarsaniz cesur'un (fikret kuskan'in) temposu mahvolur, aysel veya aysel'in cocuklari veyahut yukari kattaki kizlara daha fazla sardirarak senaryodaki gerilim arzu edilmeyecek sekilde artar. saadet'i cikarsaniz mahalledeki tum kadinlar arasi kontrast ve tempo duser. kisacasi cok ozenli islenmis karakterler.
  
  fikret kuskan ve derya alabora, oynadiklari karaktere cok ozel unsurlar katmislar. oyle ki birkac bolumlugune bu iki karakteri baska iki iyi oyuncu oynayinca dizi buyuk yara almis.
  
  dizideki diyaloglar sonlara dogru sucu dunur vb karakterleri bir kenara koyarsak abartisiz bir dogallikta. yalnizca hakan tanfer'e (birinci murat) melodram alani verilmis, ama o da inanilmaz performans gostermis. dizinin bu kisminda elbette senaryo kadar yonetmenlik basarisi da buyuk.
  
  b) kadin-erkek iliskileri ve cinsellik uzerine zamaninin otesindeki sahne ve konular: opusme, yataga girme, evli bi erkekle birlikte olma gibi konu ve sahneler, trt gibi bi kanalda 90'li yillarda devrimdir. ikinci bir ornegi yoktur. buyuk ihtimalle donemin trt yonetiminin de bunda inisiyatifi, turk toplumunu sekulerlestirme ideali vardir.
  
  dizide bi bolum vardi ki benim icin cok ozeldi. bolumun basinda kucuk oglan eve bi ofis sandalyesi getirir. disarida buldugu bozuk bi sandalye. evde ders calisabilmek icin ozenmis getirmis. bi yukari kalkiyo sandalye, geri inmiyo, cocuk zurafaya binmis gibi duruyo sandalyenin ustunde. herkes cocukla dalga geciyo. o da rahatsiz ama soranlara "yok ben boyle seviyorum, bilerek indirmiyorum" diyo. muhabbet orada kaliyo. ben de senaryo yazimina merakli birisi olarak bakiyorum, ne alaka, neden bu sandalye muhabbeti girdi, bi yere baglamadan da birakti senarist diye dusunuyorum. dizide o aralar cocugun annesinin, yani aysel'in sorumsuzlugu, cocuklarla az ilgilenmesi falan isleniyo. sonra bolumun sonunda aysel cocuga bi surpriz yapiyo ve bes parasiz bi haldeyken cocuga gicir gicir bi ofis sandalyesi aliyo. (cocuk inanilmaz oynuyo buradaki sahneyi)
  
  ve tabi ben bir yandan mahinur ergun'un zekasina hayran oluyorum, bir yandan da cocuklugunda hep oyle bi sandalye hayal etmis biri olarak basliyorum aglamaya :)