kendini anlatmaya üşenmek

• büyüdükce, yaslandikca artmaya baslayan, her ne kadar simariklik ve bencillik olsa da, herkesin kullanma hakki olan anti-faaliyet.
  
  insanlari umursamamakla alakasi vardir, veya yeterince arkadasin olmasiyla. "anlatcam da n'olcak" der insan, izolasyona yol acamaz ama muhtemelen. bir secim oldugu icin, ya zaten yalnizligi tercih ediyordur bunu yapanlar, veya saglam bir cevreleri^{* *} vardir.
  
  galiba.
• iç sesin; "çok anlatırsan olacağı budur" diye haykırdığı olay.
• (bkz: nasıl zor şimdi)
• evrim teorisine gore vucudun gereksiz yere enerji harcamasini onlemek ve uremeyi desteklemek icin anlamaya usenenlere karsi gelistirilmis bir defans mekanizmasidir. evrim teorisine gore maymunlarda bu ozellik hala aktiftir malesef.
• hande yener'in kelepçe albümünde adı nasıl zor şimdi olan teması böyle bir şarkı vardır, sözleri hatırladığım kadarıyla şöyleydi:
  nasıl zor şimdi, tanışmak başka biriyle, yeniden kurmak o devrilen cümleleri
  anlatmak herşeyi, ilk kez anlatır gibi, dinlemek herşeyi, unutması zor olsun diye..
• (bkz: artik kisa cumleler kuruyorum)
• pek u$enmeyenler icin;
  
  (bkz: en megalomallar)
• saklanmaktır.
• genel olarak kendini ifade etmekten yorulmus kişinin içine düştüğü durumdur.anlatır anlatırsın yanlış anlarlar,sıçarım der susarsın asosyal damgası vururlar.. en sonunda böyle bir üşengeçlik düşer insanın içine;"ne anlatıcam abi" dersin,"anlayan böyle anlasın.nasıl nefes alıyorum,nasıl oturup kalkıyorum,nereye bakıyorum..bunları takip etsin.yok bunlar bi bok ifade etmiyosa,bende etmiyorum zaten". ha bu arada budaya giden yolunda kilometre tasıdır sanki bu durum,sonrasında yemeye-içmeye üşenmek,kalkıp yürüyüş yapmaya üşenmek filan gelir ki erdiğinizin^* resmidir...
• kendisini anlamaya üşenmediğiniz bir insanla karşılaştığınız anda geçerliliğini yitirecek duygu