iz bırakan kitap cümleleri

• ne kadar cesur olursak olalım, yokluk bizi ürkütüyor. iz bırakmadan silinmek, bir kurbağa gibi gebermek, bütün rüyalarımızla, bütün acılarımızla yok olmak... insan zekâsı bu kadar trajik bir sonu zor kabul ediyor.
  
  vücudumuzu aşmak, 'ben'in dar ve sevimsiz geometrisinin ötesine geçmek, sonsuza yönelmek, bir insana sarılmak, hatıralarda yaşamak: işte aşkın, dinin ve kahramanlığın kaynakları.
  
  sessizce solan yabani bir menekşenin kaderi bize cazip gelmez. hayatımız ne kadar narin, ne kadar kısa, ne kadar aldatıcı. dinî ve mistik tesellilerden mahrum olanlar kahredici bir ikilemin karşısında bulurlar kendilerini: sersemlemek, kendini unutmak, oyalanmak, düşüncelerinin alevini alkolde, kumarda, geçici zevklerde söndürmek, yabanileşmek, hayvanlaşmak, bitkileşmek; ya da boyut kazanmak, çoğalmak, müthiş bir aşk ve seziş gayretiyle bir ordu olmak. devam etmek demek yaratmak demektir. yalnızca paylaşılmayan acılar bizi yıkabilir. ruhun ölümsüzlüğü bir mitosdan ibaret değil.
  metampsikoza inanmak lazım. yine de bir ayırım gerekli: bir kısım insanların düşüncesi etraflarını yansıtan bir aynadır, onlar başkalarının kaydettiklerini bıkmadan tekrarlayan plaklar gibidirler; ruhları yoktur, üstün zekâlı hayvanlardan pek az daha mükemmel mekanizmalardır; dünyaları vücutlanyla sınırlıdır ve vücutlanyla beraber yok olurlar. bir kısım insanlarsa kendilerini aşarlar ve kendilerini feda etmesini bilirler, bir fikre, bir dâvaya adarlar kendilerini, anıta, olaya, kitaba dönüşürler; ruhları ışık ve sevgi kaynağıdır; ruhları doğa gibi devamlı verimlidir ve doğa gibi ölümsüzdür.
  bu ölümsüzlük tabii ki, beşeri olan herşey gibi, nisbi, ama yeterli ve teselli ediyor.
  
  neden yalnızlık bizi ürkütüyor. ürkütüyor, çünkü sonsuzluğun başlangıcı gibi geliyor bize ve sonsuzluğun karşısında kendimizi kolumuz kanadımız kırık ve bomboş hissediyoruz, öldükten sonra da yaşamak için tanıklar istiyoruz...
  
  (bkz: jurnal)
  `
• "doğruluk duygusu, haklı olmanın verdiği doyum, kendini değerlendirmenin sevinci, bayım, bizi ayakta tutan ya da ilerleten güçlü zembereklerdir."
  
  düşüş - albert camus
• aile sırlarını sindirmek çok zordur.
  
  çünkü mutlu geçen çocukluklarda anneler melek, babalar kahramandır. çocukluğu mutlu yapan şey budur.
  
  ama büyümek, melek sandığın annenin yuva yıktığını, kahraman sandığın babanın işkencecilerin patronu olduğunu öğrendiğin halde onları sevmeye devam etmektir.
  
  büyümek hayatın mazeretlerine inanmaktır, hatta hayata devam etmek için yeni mazeretler bulmaktır.
  
  ayfer tunç
  aşıklar delidir ya da yazı tura
• iyilik demek kimseye kötülüğü dokunmamak değil, kötülük yapacak cevheri içinde taşımamak demektir. bende bu fena cevherler fazlasıyla mevcutmuş. belki herkeste var… fakat insan olan onu söküp atmasını, yahut boğmasını biliyor… dokunmadan bırakmak, bir gün başını kaldırmasına meydan vermek olur."
  
  içimizdeki şeytan
• yola çıkacak kişinin aşması gereken ilk ve en önemli engel, kendi yerleşikliğidir :
  kendi yeri — kendisidir...
  
  oruç aruoba - yürüme
• buralara nereden geldiğimi biliyorum, gidecek daha çok yolumun olduğunuda biliyorum ve gerekirse dizlerimin üstünde sürünerek de olsa oraya gideceğim.
  
  | martin eden
• sevgili dünya,
  
  lütfen anlaşalım seninle. bu satırları büyük bir uzlaşı beklentisiyle yazıyorum. bu işin sonu yok biliyorsun. milyarlarca insan ve daha az kedi dururken sadece beni düşünmek ve benimle ilgili planlar yapmaktan vazgeçmelisin. bir an için yere düşmekte olan bir kar tanesi gibi düşünebilirsin beni. aniden asfalta düşecek ve kimse farkına varmadan eriyip kaybolacak birisi. senden istediğim beni öyle bir an için unutman. göz yumman. başını öbür tarafa çevirmen ve yokmuşum gibi davranman. bugüne dek sana saydırdığım kötü sözler için özür dilerim. ama dediklerimi bir tarafa saymayacaksan geri almıyorum hiçbir şeyi.
  
  eğer bu hastanede ölecek olursam sen de soğuyan bir yıldıza toslarsın umarım.
  
  ahmet büke - ekmek ve zeytin
• bizi insan yapan duygular bir başkasına böylesi yoğunlaşmışken kendimiz kalmamız mümkün mü ? değil.. işte bu yüzden kalbimde biri var iken başımdan giden aklımın kusuruna bakmasın dünya , ben bütün hatalarımı aşıkken yaptım , kusurum bu iken sığamamışsam hala hiç bir kalbe , tutamamışsam hiç bir eli , kendi adıma değil , kalbim adına özür diliyorum... kırık kalbimi ve aşkla gelecek mutluluğumu zamana bırakıyorum , beni seven ondan alır..
  
  28 nisan 2013~
• en tahammül edilemez olanı kişinin geleceği olarak gördüğü birinin geçmişin bir parçasına dönüşmesi.
  
  yarın savaşta beni düşün/javier marías
• şimdi yalnızca beni en çok ilgilendiren hayatı seyrediyordum: kendi hayatımı.
  
  (bkz: atlıkarıncada bir tur daha) - (bkz: tiziano terzani)