hesabın var mı? giriş yap

  • sebebi sen ve senin gibiler olmasın? ülkenin a. koy, bir hakaret olarak atayiz bunlaaar diye binlerce insanın önünde haykır, oruç tutmayanı döv, her gün bir din adamı çıkıp acayip fetvalar versin ve mahalle baskısı artsın, sonra mutlu ateist yok. bu topraklarda ateistin mutlu olması mümkün mü amk?

  • 1,85 - check (tam hem de)
    zeki - check (nobel beklemiyorsan tabii)
    espirili - check (bir cem yılmaz olamam elbette)
    yakışıklı - check (yani bir brad pitt değiliz tabii ama elimiz yüzümüz düzgün)
    kültürlü - check (seneye doktora bitiyor çok şükür)

    hepsi tamam. hatta fazlası var. 140 kiloyum ve evliyim.

  • sinemada henüz klişe diye bişey olmayan zamanlarda çekilmiş bir sinema klasiği; final sahnesinde yeni bir film başlayacakmış gibi olması ise humprey bogart'ın dışında hiçbir oyuncunun filmin final sahnesi olduğunu bilmeden oynamasıymış; yönetmen martin curtiz'in dehası...

  • (bana yeniden sevmeyi öğret... ellerinde bir pencere camı gibi kırılacağım... anadilimin son harfi ol... senden sonra hiçbir sözcüğe başlamayacağım...) diye başlayan öyküsü ugur ozakinci'nin; z, son harf, birçok kelimenin ilk harfi, askta olmayan harf.

  • insan yaşamı var olduğundan beri devam eden muhabbet.

    "bugünün gençleri, lüks ve gösteriş düşkünü, saygısız, başkaldıran, geveze ve obur yaratıklardır." sokrates (m.ö. 400)

  • kazıdayız. yaz vakti. 20 tane öğrenci, kazı evinde kalıyoruz. gündüz ne kadar yoğun çalışıyorsak, geceleri de aynı oranda içiyoruz. bozkırın ortasındaki kazı evinde, içki içmek için alternatifler belli... bazıları eski bir ilkokuldan bozma kazı evinin merdivenlerinde içiyor, bazıları bahçe duvarında, bazıları laboratuvarda, bazıları mutfakta.

    hepimiz rock dinliyoruz. kazıya iron maiden külliyatını getiren de var, teoman dinlerken kafa sallayıp kendisini metalci sayan da var. o sene, kazı uzadıkça uzadı. hoca "haftaya bitiriyoruz!" diyor, bir sonraki hafta, tekrar bir hafta uzatıyor kazıyı. yorgunluk artıyor. akşamları içerken neşelenenler, yavaştan hasrete düşüyor.

    çarşamba günleri izinliyiz. kazı evindeki müzik seti bozulmuş. sadece kasetçaları çalışıyor. birkaç kaset bakalım diye bir müzik markete giriyoruz arkadaşımla. raflarda, neşet ertaş'ın ondan fazla kasetinden oluşan best of serisi var.

    "neşet baba alsak iyi olur ama hangi birini alacağız!" diyorum.
    "para dayanmaz o kadar kasete." diyor arkadaşım.
    tezgahtar gençten bir eleman...
    "abi" diyor, "siz istediğiniz şarkıları seçin, ben size karışık bir kaset çekeyim."

    karışık kaset lafını duyunca yaşadığım nostaljiyi anlatamam. karışık kaset çekenlerin nesli tükendi sanıyordum ben. tarih öncesinden çıkagelen bir dinozora bakar gibi hayranlıkla bakıyorum kasetçiye. alıyoruz kağıdı kalemi...
    "çek baba bize bunları!" diyoruz.
    3 saat sonra uğrayıp alıyoruz kaseti.
    doksanlık, önlü arkalı neşet ertaş külliyatı.

    akşam kazı evindeyiz. diğerlerinden mutfağı bize bırakmalarını rica ediyoruz arkadaşla.
    "niye?" diyorlar.
    "biz neşet baba dinleyeceğiz." diyoruz.
    gülüyorlar bize.
    "sizin olsun mutfak.” diyorlar.

    ışıkları söndürüp kuruluyoruz mutfak masasına. biralarımızı açıp basıyoruz play tuşuna. uzatmayayım... iki saat içinde, kazı evindeki tüm öğrenciler yavaş yavaş toplanıyorlar mutfağa. kaseti birkaç defa dinledikten sonra, bir tarafın ilk şarkısı olan ah şu yalancı dünya'yı sürekli başa sararak tekrar tekrar dinlemeye başlıyoruz.

    iki kişi içmeye başladığımız mutfakta yirmi kişi oluyoruz.
    masaların üzerindeki boş bira şişelerinin üzerine mumlar dikiliyor.
    herkes teslim olmuş müziğe, kimse konuşmuyor.
    bazıları başını masaya dayamış, ağladığını göstermeden usulca ağlıyor.

    bozkırın çocuğu vuruyor sazın teline... o sazın teli, bozkırdaki çocukların yüreğine dokunuyor.

  • ne otoyollarda ne şehirlerde 0 takip mesafesiyle araba kullanan gerizekalilar olduğu sürece her zaman yaşanacak facialardan sadece biri.

    edit: bir üstteki yazarın tüneldeki hız sınırının 70 km/h olduğu vurgusu gerçekten belki de en önemli şey. tünelden her geçtiğimde 70le giderken tüneldeki en yavaş aracın ben olduğum gerçeği de oldukça acımasız ne yazık ki.

  • evden çıkarken o modemi kapa bak zararlı ışınlar yayıyormuş, sonra annenin beli ağrıyor.` : ben de bu dişim niye ağrıyor diyorum`

  • düşen uçak, kaza yerinden ve uçağın sağlam parçalarının başka uçaklarda kullanımından dolayı yeni uçaklardan gelen bir dizi hayalet bildirimine de neden olmuştur. bu yüzden paranormal olaylarla da anılan bir vakadır.

    29 aralık 1972'de kaptan pilot robert loft ve uçuş mühendisi donald repo yönetimindeki, eastern airlines'a ait uçak, jfk havalimanı'ndan (ny) miami, florida'ya gitmek üzere kalktı.
    uçakta 163 yolcu ve 13 mürettebat bulunuyordu. uçak florida'ya vardığında miami'ye inmek yerine saatte 227 mil hızla pek çok timsahın bulunduğu florida, everglades bataklıklarına düştü.

    yolcuların çoğu çarpma sonucu öldü, ancak bazıları hayatta kaldı. 101 kişinin öldüğü kazadan 75 yolcu sağ kurtuldu. loft ve repo da hayatlarını kaybettiler. donald repo kaldırıldığı hastanede loft ise kaza yerinde yaşamını yitirdi.

    uçak bataklıktan kurtarıldı ve hurdaya çıkarıldı. ancak eastern havayolları, uçağı tamamen elden çıkarmak yerine, enkazdan kullanılabilir tüm parçaları kurtarıp başka uçaklarda değerlendirmek istiyordu.

    işte hikaye tam da bu noktada ilginç bir şekle geldi. kaza yapan uçaktan geri dönüştürülmüş parçalar içeren yolcu uçakları, daha sonra loft ve repo olarak tanımlanan hayaletlerin garip ziyaretlerine sahne oldu.

    bir uçuşta bir kaptan ve hostesler loft'u gördü. mürettebat elemanlarından bazıları loft ile konuştularını ifade ettiler. başka bir uçuşta, bir kadın yolcu, repo'nun yanında olduğunu ve sonra bir anda ortadan kaybolduğunu ifade etti. kadın, repo'yu bir fotoğraftan teşhis etti.

    ayrıca, başka bir uçakta da bir mutfak fırını hasar gördü. bir hostes, repo'nun fırında çalıştığını ve tamir ettiğini gördüğünü söyledi. uçakta hiç kimse fırını tamir etmemişti, peki nasıl tamir edildi? bu sorunun gerçek bir cevabı bulunamadı.

    belgelenmiş başka bir olay, jfk'den mexico city'ye uçan 903 sefer sayılı uçuşta meydana geldi. fay merryweather adında bir hostes, mutfak fırınına yansıyan bir figür gördü. bu, donald repo'nun çehresiydi. fırına bakmak için bir hostes arkadaşı ve uçağın mühendisini çağırdı ve üç kişi de repo'yu gördü. tanıklar, uçakta bir yangın çıkması konusunda kendilerini uyardığını ifade ettiler. uçak mexico city'ye güvenli bir şekilde indi, ancak yolculuğun ikinci ayağında uçağın motoru arızalandı ve güvenli bir şekilde havaalanına geri döndü. şayet yolculuğuna devam etseydi, repo'nun uyardığı gibi yanacağı anlaşıldı.